Wednesday 1 September 2010

സ്വപ്നഭുമിയിലേക്ക്... (24)


കഥ തുടരുന്നു...


ചിക്കുവിന്റെ കാർട്ടൂൺ...


“അമ്മേ... അഛൻ വിളിച്ചോമ്മേ.....”
മോൻ അതും ചോദിച്ചു കൊണ്ടാണ് കാലത്ത് എഴുന്നേറ്റതു തന്നെ.
“ ഇല്ലടാ കുട്ടാ... അതിന് നേരം വെളുത്തതല്ലേള്ളൂ.....! അഛൻ വൈകുന്നേരല്ലേ വിളിക്കൂള്ളൂ.....” അമ്മ.
“ ഞാൻ ഉറങ്ങീപ്പൊ അഛൻ വിളിച്ചൂന്നു വിചാരിച്ചാ...”
“അഛൻ വിളിച്ചാ ...കുട്ടനെ വിളിക്കാണ്ടിരിക്കോ....?”
“ അപ്പൊന്നാള് ഒരൂസം എന്നെ വിളിച്ചില്യാല്ലൊ...!”
“ അത് അന്ന് നീ സ്കൂളിൽ പോയിരിക്കല്ലാർന്നൊ... ?”
“ഞാൻ ല്യാത്തപ്പൊന്തിനാ അഛൻ വിളിച്ചെ.....?”
“ദേ ചെറുക്കാ... നീ എഴുന്നേറ്റ് പോണുണ്ടൊ....? കാലത്തെന്നെ അവന്റെ ഒരു കിന്നാരം.... പോയി പല്ലൊക്കെ തേച്ചിട്ടു വന്നെ.....”

അവസാനം അമ്മ ദ്വേഷ്യപ്പെട്ടെങ്കിലും, കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് കൈ രണ്ടും മുന്നോട്ട് നീട്ടിപ്പിടിച്ച് പല്ലിളിച്ചു നിന്നു. അമ്മ എടുത്തു കൊണ്ടു പോയി പല്ലു തേപ്പിക്കുമെന്നും, സാമ്പാറിൽ കുളിപ്പിച്ച ദോശ വായിൽ വച്ചു തരുമെന്നും കുട്ടന് നന്നായറിയാം. മൂന്നാം ക്ലാസ്സിലാണു പഠിക്കുന്നതെങ്കിലും വീട്ടിലെ ‘ചെല്ലക്കുട്ടി‘ തന്നെ കുട്ടൻ. കുട്ടന് ‘ചിക്കു’എന്നൊരു പേരു കൂടിയുണ്ട്. അതു പക്ഷെ, പുറത്തുള്ളവരാണ് അങ്ങനെ വിളിക്കുക.

കാലത്തെയുള്ള ബഹളങ്ങളൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ചിക്കു കളിക്കാനായി പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ അമ്മയുടെ മുന്നറിയിപ്പ് കേട്ടു.
“മോനെ കുട്ടാ, പടിക്കലോട്ടു പോകല്ലെ....!?”
“ ഇല്യ..”
“കുട്ടാ കിണറ്റിന്റടുത്തേക്ക് പോകല്ലെ...?!”
“ ഇല്യ..!!”
നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞില്ല, അതിനു മുൻപെ അമ്മയുടെ വിളി വീണ്ടും.
“ കുട്ടാ...?”
“എന്ത്യേ....?” കുട്ടന്റെ മറുപടിയിൽ സ്വല്പം അസഹിഷ്ണതയുടെ മേമ്പൊടി...
“എവിട്യാ നീയ്യ്...?”
“ ഞാൻ ദേ ഈ ചാമ്പക്ക്യാടെ ചോട്ടിലാ.....?”
“ങാ... അവ്ടെന്നെങ്ങും പോകരുതെട്ടോ....”
“ഇല്യാ...”
“ദേ അമ്മ ഈ അടുക്കളേടെ ജനാല തുറന്നിട്ടുണ്ട് ട്ടൊ....”

കുട്ടൻ അതു കേട്ടതും അടുക്കളയുടെ ജനാലയിലേക്ക് നോക്കി. ജനലഴികൾക്കപ്പുറത്ത് അമ്മയുടെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം കണ്ടതോടെ ചിക്കുവിന്റെ പൂമൊട്ടുകൾ വിടർന്നു. നിലത്തു നിന്നും പൂഴി മണലെടുത്ത് മറ്റെ കയ്യിലേക്ക് പറത്തിവിട്ട് കളിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കെ അമ്മയുടെ അടുത്ത വിളി വന്നു.

“കുട്ടാ... മണ്ണീ കളിക്കല്ലെ.... ചൊറി പിടിക്കും....!!” അന്നേരം കുട്ടനു ദ്വേഷ്യം വന്നു.
“പിന്നെ ഞാൻന്താ കളിക്കാ...?” കയ്യിൽ നിന്നും മണ്ണ് താഴെയിട്ടിട്ട് എഴുന്നേറ്റ് നിക്കറിൽ തുടക്കുന്നതിനിടെ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു.

എന്നിട്ട് അടുക്കളയുടെ ജനാലയിലേക്ക് നോക്കി. അവിടെ അമ്മയില്ല....?
കളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടെ ഇടക്കിടക്ക് അമ്മയുടെ മുഖം കാണണം ചിക്കുവിന്. ഇല്ലെങ്കിൽ വല്ലാത്ത സങ്കടമാണ്.
“അമ്മേ.....” ചിക്കു നീട്ടി വിളിച്ചു.
മറുപടി കിട്ടാതായപ്പോൾ ചിക്കു അകത്തേക്കോടി. അടുക്കളയിൽ ചെന്നപ്പോൾ അവിടെയില്ല. അടുക്കളപ്പുറത്ത് ചെന്നു നോക്കുമ്പോഴുണ്ട് അമ്മ കറിക്ക് അരച്ചുകൊണ്ടിരിക്കാണ്.

അമ്മയെ കണ്ടതും ചിക്കുവിന്റെ ആന്തൽ മാറി പൂ വിരിഞ്ഞു.
“ങ്‌ഹാ.... അമ്മ ഇവിടെ നിക്കാ...” അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിട്ട്, കയ്യെത്തും ദൂരത്തിരിക്കുന്ന പാത്രത്തിൽ നിന്നും ചിരവി വച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പിടി തേങ്ങാപ്പീരയും വാരിയെടുത്തും കൊണ്ട് ഒറ്റ ഓട്ടം....!

ചിക്കുവിനറിയാം ഇക്കാര്യത്തിൽ അമ്മ പിണങ്ങുമെന്ന്. അമ്മയെ പറ്റിച്ച സന്തോഷത്തിൽ വീണ്ടും മുറ്റത്തിറങ്ങി ചാമ്പക്ക മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ വന്നിരുന്ന് തേങ്ങാപ്പീര നക്കിത്തിന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അതു കഴിഞ്ഞ് കൈ നിക്കറിൽ തുടച്ച് ചാമ്പക്ക മരത്തിന്റെ കൊമ്പിലേക്ക് നോക്കി.

പഴുത്തുചുവന്ന് നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്നു ചാമ്പക്ക. മരത്തിന്റെ മുകളിലേക്ക് നോക്കിത്തന്നെ പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റ്, ഇതേലൊന്നു കേറിപ്പറിച്ചാലോന്ന് ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചതേയുള്ളു......!
അപ്പോഴേക്കും അടുക്കളയിൽ നിന്നും അമ്മയുടെ വിളി വന്നു.
“കുട്ടാ... മരത്തെ കേറല്ലെ...!!”
മരത്തെ തൊട്ട കൈ തന്നെ പെട്ടെന്നു പിൻ‌വലിച്ചു കുട്ടൻ. ഈ അമ്മ എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ സമ്മതിക്കില്ല. കുട്ടന്റെ മുഖം വാടി. വെറുതെ മരത്തിനു ചുറ്റും കുറച്ചു നേരം നടന്നു. അപ്പോഴേക്കും അകത്ത് ഫോൺ ബെല്ലടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് കുട്ടൻ അകത്തേക്കോടി.

“അഛനാരിക്കും” ഓടുന്നതിനിടെ കുട്ടൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അകത്തു ചെന്നപ്പോഴേക്കും അമ്മ ഫോണിനടുത്തെത്തിയിരുന്നെങ്കിലും,എടുത്തില്ല. അത് കുട്ടന്റെ അവകാശമാണ്. ആദ്യം ഫോൺ കുട്ടനെടുക്കാൻ സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിൽ പിന്നവിടെ ഭൂകമ്പം നടക്കും.....!

അത് അഛന്റെ ഫോണല്ലെന്നറിഞ്ഞ കുട്ടന് നിരാശയായി.
അഛനായിരുന്നെങ്കിൽ ആ ‘ഹമ്മർ’ വാങ്ങിയോന്നു ചോദിക്കായിരുന്നു.
കുട്ടന് വണ്ടികളോടാണ് ഏറെ പ്രിയം. ടെലിവിഷനിൽ കാണുന്ന ഏതു പുതിയ വണ്ടി കണ്ടാലും അതുടനെ അഛനെ അറിയിക്കും.

അവസാനം കുട്ടൻ ആവശ്യപ്പെട്ടത് ‘ഹമ്മർ’ വേണമെന്നാണ്. അതും മഞ്ഞക്കളർ തന്നെ വേണം. കഴിഞ്ഞാഴ്ച അഛൻ വിളിച്ചപ്പോൾ വാങ്ങി അയക്കാമെന്നു പറഞ്ഞതാണ്.
അത് വാങ്ങിയോന്നറിയാഞ്ഞിട്ട് കുട്ടന് ഇരിക്കപ്പൊറുതിയില്ല. ടെലഫോണിന്റെ മണിയടി കേട്ടാൽ കുട്ടൻ ഓടുന്നതതിനാ‍ണ്. അഛന്റെ വായിൽ നിന്നു തന്നെ നേരിട്ടു കേൾക്കണം. കുട്ടന്റ് നിരാ‍ശ കണ്ട് അമ്മ സമാധാനിപ്പിച്ചു.
“ഇന്ന് വെള്ളിയാഴ്ചയല്ലെ... അഛൻ വൈകുന്നേരം വിളിക്കൂല്ലൊ.. അപ്പൊ ചോദിച്ചാ പോരെ. വൈകീട്ട് നമ്മൾ അമ്പലത്തിൽ പോയിട്ട് വരുമ്പോഴേക്കും അഛൻ വിളിക്കും....”

തൊട്ടടുത്തുള്ള അമ്പലത്തിൽ പോകുന്നത് കുട്ടന് ഇഷ്ടമല്ല. കാരണം നടന്നു പോകണം. ഓട്ടോയിൽ കയറി പോകണ അമ്പലത്തിൽ പോകണതാ കുട്ടനിഷ്ടം. അതു കൊണ്ട് അതൊന്നു ക്ലിയറാക്കാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു
“നമ്മൾ ഏതമ്പലത്തിലാമ്മേ... പോണത്...?”
കുട്ടന്റെ ചോദ്യത്തിന്റെ പൊരുൾ പിടി കിട്ടിയ അമ്മ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു തന്നെ പറഞ്ഞു.
“നമ്മൾക്ക് അയ്യപ്പന്റെ അമ്പലത്തിൽ പോകാം പോരെ....!?”

അതു കേട്ടതും കുട്ടന്റെ മുഖം വിടർന്നു.
“ഹായ്...! ഓട്ടോയിൽ കേറി പോകാല്ലൊ....!!”
കുട്ടൻ സന്തോഷം കൊണ്ടു തുള്ളിച്ചാടി....
ഉടനെ തന്നെ പതിവു പോലെ സന്തോഷത്തിനിടക്ക് അമ്മയുടെ കുശുമ്പു ചോദ്യം വന്നു.

“ഇങ്ങനെ കളിച്ചു നടന്നാ മത്യോ... ഒന്നും പഠിക്കണ്ടെ....?”
അതു കേട്ടതും കുട്ടന്റെ മുഖം കയ്പ്പക്ക കടിച്ചതു പോലെ വക്രിച്ചു.
“അതിന് ഇനി മൂന്നു ദിവസം അവധിയല്ലെ... നാളെ പഠിച്ചാമതി....!” കുട്ടൻ ചിണുങ്ങി..
ഒരു വാക്കു തർക്കത്തിനു നിൽക്കാതെ അമ്മ സമ്മതിച്ചു.

“ശരി...നാളെ പഠിക്കണം... അന്നേരം ഇനീം നാളേന്നു പറയരുത്... കേട്ടല്ലൊ....”
അന്നേരം തെളിഞ്ഞ മുഖത്തോടെ കുട്ടൻ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി.
“കുട്ടാ അകലേക്കെങ്ങും പോകല്ലേ...!”
അതു കേട്ടതും കുട്ടനു ദ്വേഷ്യം വന്നു.
“ഓ... ഈ അമ്മേക്കൊണ്ടു തോറ്റൂ.....! എന്നെ എങ്ങും വിടൂല്യാ... മണ്ണീ കളിക്കാൻ പാടില്ല്യ.. മരത്തിൽ കേറാൻ പാടില്യാ.... വെള്ളത്തിൽ കളിക്കാൻ പാടില്യാ.... ഓടാൻ പാടില്യാ... ചാടാൻ പാടില്യാ... ടീവീം കാണാൻ പാടില്ല....!!! പിന്നെന്താ ഞാൻ കളിക്യാ....?!!”

ചിക്കൂനു വല്ലാത്ത സങ്കടം വന്നു.... കുട്ടന്റെ സങ്കടം കണ്ട് അമ്മക്കു ചിരി വന്നു.
“ ടീവി കാണണ്ടാന്നു പറഞ്ഞില്യാല്ലൊ... ഉവ്വൊ...? കാർട്ടൂൺ കാണരുതെന്നല്ലെ പറഞ്ഞുള്ളു.....”

കുട്ടൻ മുഖം വെട്ടിച്ച് ഇറയത്തു തന്നെ കുത്തിയിരുന്നു...
താടിക്കു കൈ കൊടുത്ത് മുട്ടു കാലിൽ കൈ മുട്ടൂന്നി പടിക്കലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. മുൻ‌പിലേ റോഡിൽ കൂടി പോകുന്ന ഓട്ടോറൊക്ഷകളും നോക്കി.....

കർട്ടൂൺ കാണരുതെന്നു പറയാൻ ഒരു കാരണമുണ്ടായിരുന്നു..
ഒരു ദിവസം അമ്മ പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ചിക്കുവിന്റെ കണ്ണുകൾ രണ്ടും പതിവില്ലാത്ത വിധം അടഞ്ഞു പോകുന്നതു കണ്ടു. ഉടനെ തന്നെ തുറക്കുകയും ചെയ്യും.
പക്ഷെ, അതൊരു സാധാരണ പ്രക്രിയ ആയിരുന്നില്ല. എന്തോ ഒരു പ്രത്യേകത അതിനുണ്ടായിരുന്നു.

കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോഴാണ് ആദ്യം കൃഷ്ണമണി രണ്ടും മേലോട്ടു പോകും. അതോടൊപ്പം കൺപീലികൾ രണ്ടും സാവധാനം വന്നടയും. അതു കഴിഞ്ഞ് പെട്ടെന്നു തന്നെ കണ്ണുകൾ തുറക്കുകയും ചെയ്യും. വീണ്ടും കുറച്ചു കഴിയുമ്പോൾ ഇതാവർത്തിക്കും.

‘നീയെന്തിനാ ഇങ്ങനെ കണ്ണടക്കണെ’യെന്നു ചോദിച്ചാൽ, ഞാനങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യുന്നില്ലാന്നായിരിക്കും കുട്ടൻ പറയുക. കുട്ടൻ മന:പ്പൂർവ്വമല്ല ഇതു ചെയ്യുന്നതെന്നറിഞ്ഞതോടെ അമ്മക്കാധിയായി...! ഏതെങ്കിലും രോഗത്തിന്റെ ലക്ഷണമാണോന്നായി പിന്നെ സംശയം. മൂന്നാലു ദിവസം ഭീഷണിയും, അടിയും മറ്റും പരീക്ഷിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും ഒന്നും ഫലിച്ചില്ല. അവസാനം ഗൾഫിലിരിക്കുന്ന അഛനോട് വിവരം പറയുന്നതിനു മുൻപെ ഡോക്ടറെ കാണിക്കാൻ അമ്മ കുട്ടനെയും എടുത്ത് ആധിയുമായി ഓടി.

പരിശോധനക്കു ശേഷം കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലെന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു. പിന്നെ അവനെ ചോദ്യം ചെയ്തതിനു ശേഷം ഡോക്ടർ ഒരു നിഗമനത്തിലെത്തി....
ദിവസവും കാണുന്ന ടീവി കാർട്ടൂണിലെ ഏതോ ഒരു കഥാപാത്രത്തിനെ അനുകരിക്കുന്നതിനാണ് ഈ കണ്ണടയത്രെ....!!!
ഡോക്ടറുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ടീവിയിൽ നിന്നും ആ കാർട്ടൂൺ ചാനൽ കുട്ടനറിയാതെ എടുത്തുകളഞ്ഞു. പിന്നീടത് കാണാതിരുന്നപ്പോൾ ആ കഥാപാത്രത്തെ മറക്കുകയും അതോടെ ആ ‘കണ്ണടരോഗം’ മാറിക്കിട്ടുകയും ചെയ്തു....!!!
കാർട്ടൂണില്ലെങ്കിൽ കുട്ടന് പിന്നെന്തു ടീവി...!!!

വൈകുന്നേരം അമ്മയൊരുമിച്ച് ഓട്ടോയിൽ കയറി അമ്പലത്തിൽ പോയപ്പോഴാണ് ചിക്കുവിന്റെ പിണക്കം മാറിയത്. ടൌണിലെത്തിയപ്പോഴേക്കും ഏതോ വണ്ടി അപകടത്തെ തുടർന്ന് റോഡ് ബ്ലോക്കായി.

മുന്നോട്ടും, തിരിച്ചു പോകാനും വയ്യാതെ റോഡിന്റെ നടുവിൽ കിടന്നു നട്ടം തിരിഞ്ഞു. നടന്നു പോകാൻ ചിക്കു സമ്മതിച്ചില്ല. ഇരുന്നു മുഷിഞ്ഞപ്പോൾ ബലമായി പിടിച്ചിറക്കി ചിക്കുവിനേയും കൊണ്ടു നടന്നു. കുറച്ചു നടന്നപ്പോഴാണ് ദേവീ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ തൊട്ടു മുൻപിലാണ് അപകടം നടന്നതെന്നു മനസ്സിലായത്.
പോലീസ്സുകാർ വാഹനങ്ങൾ വഴി തിരിച്ചു വിടാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ്. ദേവീ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ മുൻപിലെത്തിയപ്പോൾ, ചിക്കുവും അമ്മയും ഒന്നു നിന്നു.....
“ഇന്നു നമ്മൾക്ക് ഈ അമ്പലത്തിൽ പോയി തൊഴാം കുട്ടാ.....”

ഓട്ടോറിക്ഷ മുന്നോട്ടു നീങ്ങാത്തതു കൊണ്ട് ചിക്കുവിനും അതു സമ്മതമായിരുന്നു....
ടൌണിനപ്പുറത്തുള്ള അയ്യപ്പന്റെ അമ്പലത്തിലാണ് മിക്കവാറും പോകാറുള്ളത്. ഇവിടെ ഉത്സവം പോലുള്ള ഏതെങ്കിലും വിശേഷാവസരങ്ങളിൽ മാത്രമേ വരാറുള്ളു.

തൊഴുത് പുറത്തിറങ്ങാൻ നേരത്താണ് ഇവിടത്തെ ശാന്തിക്കാരൻ പേരും നാളും പറഞ്ഞാൽ ഭാവി ഫലം പറയുന്ന ആളാണെന്ന് ഓർമ്മ വന്നത്. ഒന്നു നോക്കിയിട്ടു പോയാലോന്നു ചിന്തിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ, ശാന്തിക്കാരന്റടുത്ത് ഒന്നു രണ്ടു പേർ നിൽക്കുന്നു.. അവർ ഫലമറിയാൻ നിൽക്കുകയായിരിക്കും..... അവരുടെ കഴിഞ്ഞിട്ടു പോയി കാണാമെന്നു കരുതി സ്വല്പം മാറി നിന്നു.

അവർ പോയതും ശാന്തിക്കാരനെ കണ്ട് വിവരം പറഞ്ഞു.
“ ഈയാളിപ്പൊ നാട്ടിലില്ലാല്ലെ....?” ശാന്തിക്കാരൻ മൌനത്തിൽ നിന്നുണർന്ന് മുഖമുയർത്തി ചോദിച്ചു.
“ ഇല്യാ.. അവിടെത്തന്ന്യാ..”
മുൻപരിചയമുള്ളതുകൊണ്ടായിരിക്കാം ശാന്തിക്കാരൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്. പിന്നെ അയാൾ ഗഹനമായ ചിന്തയിൽ മുഴുകി.
“അയാളിപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു പ്രതി സന്ധിയിൽ അകപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണല്ലൊ...!” അതും പറഞ്ഞ് ശാന്തിക്കാരൻ മുഖമുയർത്തി വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“ ഒരു പക്ഷെ, തിരിച്ചു വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത കൂടി കാണുന്നുണ്ട്...!!”

അമ്മയും മോനും ശാന്തിക്കാരനെത്തന്നെ ഉറ്റു നോക്കി നിന്നു. ചിക്കുവിനൊന്നും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അമ്മ പറഞ്ഞു
“ഹേയ്.. അങ്ങനെ വരാൻ വഴിയില്ല. മുൻപൊക്കെ കുറച്ചു വെഷ്‌മായിരുന്നു. ഇപ്പൊ പുതിയ മാനേജർ വന്നതിനു ശേഷം അതൊന്നൂല്ല്യ. ഇപ്പൊ ശമ്പളമൊക്കെ കൃത്യായിട്ട് കിട്ടൺണ്ട്...”

ശാന്തിക്കാരൻ വീണ്ടും തന്റെ ചിന്തകളുമായി മുന്നോട്ടു പോയി...
“ശരി.. ഞാൻ എന്റെ മനസ്സിൽ തോന്നിയതാണ് പറഞ്ഞത്. എന്തായാലും പുള്ളിക്കാരനോട് ഒന്നു ശ്രദ്ധിച്ചോളാൻ പറയാ.... കുറച്ചൊരു ക്ഷമാശീലം കാണിച്ചാൽ മതി....!! നിങ്ങൾക്കും കൂടി അങ്ങോട്ടേക്ക് പോകാനുള്ള യോഗമുള്ളതായിട്ടാ ഞാൻ കാണണേ....!!!”

ശാന്തിക്കാരന് ദക്ഷിണയും കൊടുത്ത് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ ഉള്ള ശാന്തി കൂടി നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.....!! പടിക്കലെത്തി ഓട്ടോയിൽ നിന്നിറങ്ങിയതും ചിക്കു വീട്ടിലേക്കോടി. അകത്തുകയറിയ ഉടൻ ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു. ചിക്കു ഓടിച്ചെന്നു ഫോണെടുത്തു..

“ഹലോ...” അപ്പുറത്തെ ശബ്ദം കേട്ടതും ആളെ മനസ്സിലായ ചിക്കുവിന്റെ മുഖം വിടർന്നു..
“അ..ഛാ.....” മറുപടി വരുന്നതിനു മുൻപെ ആദ്യ ചോദ്യം പുറത്തു വിട്ടു
“ അഛാ... ഹമ്മർ വാങ്ങ്യോ.... എല്ലൊ കളർ...?”

ഞാൻ അക്കാര്യം മറന്നു പോയിരുന്നു. ഇവിടത്തെ നിലനിൽ‌പ്പ് തന്നെ അവതാളത്തിൽ കിടക്കുന്നതിനിടക്ക്, അമ്മയേയും മോനേയും കുറച്ചു ദിവസമായിട്ട് മറന്ന് കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഇനി അത് വാങ്ങാൻ സമയം കിട്ടുമോന്നറിയില്ല. കുട്ടനെ നിരാശപ്പെടുത്താതെ എന്തു മറുപടി പറയുമെന്നറിയാതെ ഒന്നു നിന്നു. പെട്ടെന്നാണ് മഞ്ഞക്കളറിന്റെ കാര്യം ഓർമ്മ വന്നത്.

“കുട്ടാ... അഛൻ ഒരുപാടന്വേഷിച്ചൂട്ടൊ ആ വണ്ടി.. പക്ഷെ, മഞ്ഞക്കളർ ഇല്യാട കുട്ടാ.... ഇനി വേറെ സ്ഥലത്ത് നോക്കട്ടേട്ടൊ....”
ആ നുണ ചിക്കു വിശ്വസിച്ചുവെന്നു തോന്നുന്നു. ഒരു ഉമ്മ തന്ന് അമ്മക്ക് ഫോൺ കൈമാറി.

“എന്താ മോളെ വിശേഷം....?”
“ഹേയ് വിശേഷോന്നൂല്യ...” ശാന്തിക്കാരൻ പറഞ്ഞത് തൽക്കാലം അറിയിക്കണ്ടാന്നു വിചാരിച്ച് പറഞ്ഞില്ല... അവിടെ അങ്ങനെ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ, പിന്നെ ഇതറിയിച്ച് വെറുതെ എന്തിന് ഒരു മനോവിഷമം ഉണ്ടാക്കണം....!!

പക്ഷെ, പിന്നീട്  “ഞാൻ നാളെ ഇവിടെ നിന്നും തിരിക്കുമെന്നും മറ്റെന്നാൾ അവിടെയെത്തുമെന്നും ഇവിടെ ചില പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നും” പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കേട്ട് ശ്രീമതി ഇടിവെട്ടേറ്റതു പോലെ  ഞെട്ടിത്തെറിച്ചു നിന്നു പോയി....!!!
കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് ശാന്തിക്കാരന്റെ വാക്കുകൾ തലച്ചോറിനുള്ളിൽ കിടന്നു ചൂളം വിളിച്ചു. റസീവർ കൈവിട്ടു പോയതു പോലും അറിഞ്ഞില്ല....!!

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും ഡയൽ ചെയ്ത് കിട്ടിയതിനു ശേഷമാണ് ശാന്തിക്കാരൻ പറഞ്ഞ അവിശ്വസനീയമായ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഞാനും സ്തംഭിച്ചു നിന്നു പോയത്.....!!!
ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ വിയർത്തു പോയി.....!!

അതോടെ എന്റെ പിടിവാശിയെല്ലാം ആ നിമിഷം ഉപേക്ഷിച്ചു.....!
ബോസ്സിനോട് നാളെ കാലത്ത് പോയി ‘സോറി’ പറയാം....
അല്ലെങ്കിൽ എഴുതി ഒപ്പിട്ടു കൊടുക്കാം.....!!
കുടും‌ബത്തെ കൊണ്ടു വരാൻ കഴിയുന്ന ഒരു ജോലിയാണെന്നല്ലെ ശാന്തിക്കാരന്റെ പ്രവചനം...!!! അങ്ങനെയെങ്കിൽ അതിൽ‌പ്പരം ഒരു മഹാഭാഗ്യമെന്തുണ്ട്.....!!!

ഭൂരിഭാഗം പ്രവാസികൾക്കും ഒരു സ്വപ്നമായി മാത്രം കൊണ്ടു നടക്കാൻ കഴിയുന്ന കാര്യം....!!
അതിനു വേണ്ടി എന്തു ചെയ്യാനും ഞാൻ തെയ്യാറാണ്....!!!

ഇതുവരെ കാണാത്ത പുതു സ്വപ്നങ്ങളുമായി , കുറേ ദിവസത്തെ മന:സംഘർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം അന്നു ഞാൻ സുഖമായി, സമാധാനത്തോടെ കിടന്നുറങ്ങി......!!!

ബാക്കി അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ....

23 comments:

K@nn(())raan*خلي ولي said...

കണ്ണൂരാന്റെ പോസ്റ്റില്‍ താങ്കളുടെ കമന്റു കാണാത്തതിനാല്‍ ചുമ്മാ ഇവിടം വരെ വന്നതായിരുന്നു. അപ്പോള്‍ ബഹറിന്‍ വിട്ടു പോയെന്നും വീണ്ടും തിരിച്ചു വന്നെന്നും കണ്ടു. സന്തോഷം. ആ മഹത്തായ തിരിച്ചു വരവിലേക്ക് ഒരു വലിയ തേങ്ങ കണ്ണൂരാന്‍ സംഭാവന ചെയ്യുന്നു. ഇനിയെല്ലാം കൂമ്പാരമായിക്കൊള്ളും.
ധീരമായി മുന്നോട്ടു നീങ്ങൂ..
ആശംസകള്‍.

കുഞ്ഞന്‍ said...

വീകെ മാഷെ..കഥയുടെ ഒഴുക്ക് നിലച്ചതെന്താണെന്ന് ചിന്തിയ്ക്കുകയായിരുന്നു..യിപ്പൊ പുടികിട്ടി..തുടരട്ടെ ഈ തുടരൻ യാഥാർത്ഥ്യം...

പഴയ കാലത്തെ ബാല്യവും ഇപ്പോഴത്തെ ബാല്യവും തമ്മിൽ എത്ര വ്യത്യാസം. പണ്ട് അതുചെയ്യരുത് ഇത് ചെയ്യരുതെന്ന് ആരും പറയാറില്ല,മാവിന്മേൽ കയറുമ്പോൾ അമ്മ അതു കാണുകയാണെങ്കിൽ വിളിച്ചു പറയും ഡാ രണ്ടു മാങ്ങ കൂടി പൊട്ടിച്ചേരഡാ ചമ്മന്തിയരയ്ക്കാം..! പുഴയിൽ കുളിക്കാൻ പോയാൽ അമ്മ പറയും ദേ തുമ്മലുമായി ഇങ്ങോട്ട് വരരുത് ഇത്രമാത്രം താക്കീത് അല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ണാറാകുമ്പോഴേക്കും ഇങ്ങോട്ട് വന്നോളണം....ഇന്നിന്റെ ചിക്കുവും അന്നിന്റെ എന്നെയും നോക്കിക്കാണുമ്പോൾ.....

jyo.mds said...

കഥ പറയാന്നാ‍ വിചാരിച്ചത്-ശാന്തിക്കാരന്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ കുടുംബമൊരുമിച്ചുള്ള ഒരു ജീവിതത്തിനാശംസകള്‍.

Muralee Mukundan , ബിലാത്തിപട്ടണം said...

ചിക്കുമോൻ....കാർട്ടൂ‍ൺ കാണൽ.... അമ്പലം...ശാന്തിക്കാരൻ....
അങ്ങിനെ നീണ്ട ഇടവേളക്ക് ശേഷം,നീണ്ട സല്ലാപങ്ങളുമായി സസ്പൻസ് ത്രില്ലർ വീണ്ടും... വാഴ്ക...വാഴ്ക...

പട്ടേപ്പാടം റാംജി said...

എന്താണ് പുതിയ പോസ്റ്റുകളൊന്നും കാനാത്തതെന്നു ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു.
തിരിച്ച് എത്തിയല്ലോ. ഇനി പ്രതീക്ഷിക്കാം അല്ലെ.
ശാന്തിക്കാരന്‍ ആളു കൊള്ളാമല്ലോ.
ആശംസകള്‍.

Typist | എഴുത്തുകാരി said...

പുതിയ വിശേഷങ്ങൾക്കായി, അനുഭവങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു.

ramanika said...
This comment has been removed by the author.
ramanika said...

വീണ്ടും സ്വപ്നഭൂമിയില്‍ തിരിച്ചെത്തിയതില്‍ സന്തോഷം
ബാക്കി ഉടനെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു

വീകെ said...

കണ്ണൂരാൻ:വന്നതിനും അഭിപ്രായത്തിനും വളരെ നന്ദി.
കുഞ്ഞൻ: പണ്ടു കാലത്ത് കാർന്നോന്മാർക്ക് പേടിക്കാനായി ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു.വല്ല പട്ടിയോ,പാമ്പിനേയോ ഒക്കെ ആയിരുന്നു പേടിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. ഇന്ന് ആ സാഹചര്യങ്ങൾ ഒക്കെ മാറിയിരിക്കുന്നു.
അഭിപ്രായത്തിന് വളരെ നന്ദി.
ജ്യോ: വന്നതിന് വളരെ നന്ദിചേച്ചി.
മുരളീമുകുന്ദൻ: വളരെ നന്ദി.
പട്ടേപ്പാടം റാംജി: അഭിപ്രായത്തിന് വളരെ നന്ദി.
എഴുത്തുകാരി: വളരെ നന്ദി.
രമണിക: അഭിപ്രായത്തിന് വളരെ നന്ദി.

krishnakumar513 said...

തിരികെയെത്തിയതില്‍ സന്തോഷം....

ദിവാരേട്ടN said...

ഇടക്കൊക്കെ ദിവാരേട്ടന്‍ നോക്കുമായിരുന്നു. പോസ്റ്റ്‌ ഒന്നും കാണാതായപ്പോള്‍ വിചാരിച്ചു തിരക്കില്‍ ആയിരിക്കുമെന്ന്. വീണ്ടും എഴുതിതുടങ്ങിയതില്‍ സന്തോഷം..

ഗീത said...

അങ്ങു ദൂരെ ഇരുന്നു കൊണ്ട് വീട്ടില്‍ നടക്കുന്നതൊക്കെ ഇത്ര കൃത്യമായി ഭാവനയില്‍ കാണുന്നല്ലോ. മിഴിയിങ്ങും മനമങ്ങും...

Jishad Cronic said...

വീണ്ടും തിരിച്ചെത്തിയതില്‍ സന്തോഷം...ആശംസകള്‍...

വീകെ said...

കൃഷ്ണകുമാർ513: വളരെ നന്ദി.
ദിവാരേട്ടൻ: വന്നതിനു വളരെ നന്ദി.
ഗീത: വളരെ നന്ദി.
ജിഷാദ് ക്രോണിക്:വളരെ നന്ദി.

Anil cheleri kumaran said...

കഥ തുടരട്ടെ.

ശ്രീ said...

കുറേക്കാലമായി ല്ലേ? ഇടയ്ക്ക് വന്നു നോക്കാറുണ്ട്. ബാക്കി വരട്ടെ...

അഭി said...

പുതിയ വിശേഷങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു.

Vayady said...

വീണ്ടും സജീവമായതില്‍ സന്തോഷം. കുട്ടനെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തിയത് നന്നായി. നല്ല മിടുക്കനാണ്‌. മോന്റെ ഫോട്ടോയും കൂടി ഇടാമായിരുന്നു.

പുതിയ വിശേഷങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു.

Kalavallabhan said...

വായനാ സുഖം നല്കുന്ന എഴുത്ത്

smitha adharsh said...

ചിക്കുവിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.ബാക്കി വിശേഷങ്ങള്‍ എഴുതൂ ട്ടോ.

lekshmi. lachu said...

വീണ്ടും തിരിച്ചെത്തിയതില്‍ സന്തോഷം..വായനാ സുഖം നല്കുന്ന എഴുത്ത്.ആശംസകള്‍...

വീകെ said...

ഉമേഷ് പീലിക്കോട്:നന്ദി സുഹൃത്തെ..
കുമാരൻ: നന്ദി കുമാരേട്ടാ...
ശ്രീ: വന്നതിനു വളരെ നന്ദി...
അഭി:നന്ദി...
വായാടി:വന്നതിനും അഭിപ്രായത്തിനും നന്ദി.
മൂത്ത മകൻ ചിക്കു എന്ന‘സ്രാവൺ ലാൽ’
ഇളയ മകൻ ചിന്നു എന്ന‘ഗൌതം ലാൽ’
കലാവല്ലഭൻ:വളരെ നന്ദി.
സ്മിതാ ആദർശ്:വളരെ നന്ദി.
ലക്ഷ്മി ലച്ചു: വന്നതിനും അഭിപ്രായത്തിനും വളരെ നന്ദി.

ഇതിലെ വന്നിട്ടും എന്തെങ്കിലും ഒന്നു മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും പോകാൻ മടി കാണിച്ചവർക്കും എന്റെ നന്ദി അറിയിക്കുന്നു....

grkaviyoor said...

ഇനിയും എഴുത്ത് തുടരട്ടെ ആശംസകള്‍