സ്വപ്നഭുമിയിലേക്ക്... ( 33 )

തുടരുന്നു....

.പെണ്ണുകാണൽ...

എയർപ്പോർട്ടിനു പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ ആ പെട്ടിയുടെ ഉടമസ്ഥനും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നുവെന്നു പറയുന്നതിനേക്കാൾ, അയാളെ ഞാൻ പിടിവിടാതെ ‘സ്നേഹിച്ചു’ കൂടെ നിറുത്തിയെന്നു പറയുന്നതാവും ഭംഗി. പുറത്തിറങ്ങി അയാൾ ആ പെട്ടിയുമായി പോയതിനു ശേഷമാണ് ഞാൻ അവിടം വിട്ടത്.

‘ചൂടുവെള്ളത്തിൽ വീണ പൂച്ച പച്ചവെള്ളം കണ്ടാലും അറക്കും’ എന്ന അവസ്ഥയായിരുന്നു എന്റേത്. ആ പെട്ടി എന്റെ ബോഡിങ്പാസ്സിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം എനിക്ക് തലവേദന തന്നെ.

ഗൽഫിനു പോകുകയാണന്നു പറയുമ്പോൾ, ഇതു പോലുള്ള പെട്ടികൾ, ‘ഈ ഷൂ’ എന്റെ അളിയനു കൊടുത്തേരെ, ഒന്നു നീയുമെടുത്തൊ എന്ന മട്ടിൽ വെറുതെ കിട്ടുന്ന ‘ഷൂ’കൾ, നമ്മളെ തേടി വന്നു കൊണ്ടു പൊയ്ക്കോളുമെന്നു പറഞ്ഞ് സുഹൃത്തുക്കൾ തന്നേൽ‌പ്പിക്കുന്ന ചെറിയ ചെറിയ പായ്ക്കറ്റുകൾ, എന്നിവയിലെല്ലാം ഗൾഫിലെത്തിയാൽ തലയറുത്തു മാറ്റാൻ ശക്തിയൂള്ള നിരോധിത ലഹരി പദാർത്ഥങ്ങൾ പതുങ്ങിയിരിക്കുന്ന വിവരം അറിയാതെ ചുമന്ന്, പിടിയിലകപ്പെട്ട് തലയറ്റു വീണ എത്രയെത്ര കഥകൾ നാം കേട്ടിരിക്കുന്നു....!!!

കൂടാതെ ശ്രീലങ്കൻ പുലികളും കൂടി ആയപ്പോൾ എന്റെ പേടി പതിന്മടങ്ങു വർദ്ധിച്ചു.
എങ്ങനെ വിയർത്തു കുളിക്കാതിരിക്കും...?!
എങ്ങനെ തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റാതിരിക്കും...?!!
എന്തായാലും അതവൻ എയർപ്പോർട്ടിനു പുറത്തു കടത്തിയതോടെ ആ ‘ചേതാമില്ലാ ഉപകാരം’ ഇവിടെ അവസാനിച്ചു.

ഫ്ലാറ്റിലെത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നു....!
കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, ഞാൻ ‘ഡ്യൂട്ടി ഫ്രീ’ ഷോപ്പിൽ നിന്നും വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വരുന്ന ചൂടൻ
‘ഷിവാസ് റീഗൽ’ കുപ്പിക്കായിട്ട്........!

വന്ന വഴി വർഗ്ഗീസേട്ടൻ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും അതു കൈക്കലാക്കി. അതിൽ നിന്നും ഒരു പെഗ്ഗ് അകത്താക്കിയിട്ടായിരുന്നു ആദ്യത്തെ ചോദ്യം.
“ഇനി പറയടാ നിന്റെ വിശേഷം.... നാട്ടിലെങ്ങനെ മഴയൊക്കെയുണ്ടൊ...?”
“ ഓ... ഒന്നു രണ്ടു മഴ കിട്ടി... പക്ഷെ, നേരെ ചൊവ്വെ ഒന്നു കാണാൻ പോലും പറ്റിയില്ല. രണ്ടും രാത്രിയിലായിരുന്നു...”
“അപ്പൊ നീ മഴ കണ്ടില്ലെ.....?”
“ഇല്ലന്നേ....! എന്റെ ഏറ്റവും വല്യ സങ്കടായ്പ്പോയ് അത്....!! ഇനി ഒരു മഴ കാണണോങ്കി രണ്ടു വർഷം കാത്തിരിക്കണ്ടെ....!?”
“അപ്പൊ... ചൂടോടാ...?”
“അതിന്റെ കാര്യം പറയാണ്ടിരിക്കാ നല്ലത്.... ഇവിടെ പൊരിഞ്ഞ ചൂടാണെങ്കിലിം ചൂടു കാറ്റുമുണ്ട്. അതു കൊണ്ട് വിയർക്കില്ല....!! അവിടെ ചൂടു മാത്രമേയുള്ളു. കാറ്റേയില്ല.....! അകത്തിരിക്കാനും വയ്യ പുറത്തിരിക്കാനും വയ്യ... എന്റമ്മോ....!!”

“ ങാ... ശരി... ശരി.... നീയാ ഡ്രെസ്സ് മാറി ഒന്നു വേഗം ആ പെട്ടി പൊട്ടിക്കടാ...
എന്നിട്ട് ഇതിന്റെ കൂടെ കൊറിയ്ക്കാനുള്ളതൊ, തൊട്ടു നാക്കത്ത് വയ്ക്കാനുള്ളതോ എന്താന്നു വച്ചാലെടുക്കടാ...!!”
“ അപ്പൊ.. വർഗ്ഗിസേട്ടന്റെ ചൂടൊന്നടങ്ങി... അല്ലെ..?”
അതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ മുറിയിൽ കയറി.

കുളി കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും എന്റെ പെട്ടി എല്ലാവരും കൂടി പൊട്ടിച്ച് അച്ചാറൊക്കെ എടുത്ത് കള്ളിനോടൊപ്പം തൊട്ടു നാക്കത്ത് വച്ച് എരു വാറ്റിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. എനിക്കായി കരുതി വച്ചിരുന്ന ‘ബിയർ’ കുപ്പിയുമായി വർഗ്ഗീസേട്ടൻ നിൽക്കുന്നു....!
പെട്ടെന്നു ചിരിയാണു വന്നത്..
“ഇതു വഴുതനങ്ങ കൊടുത്ത് ചുണ്ടങ്ങ വാങ്ങണ പരിപാടി ആണല്ലൊ വർഗ്ഗീസേട്ടാ...!!”
‘ഹാ.. ഹാ..’ വർഗ്ഗീസേട്ടന്റെ ചിരിയിൽ എല്ലാവരും പങ്കു ചേർന്നു.

ആഘോഷം ഒരു വിധം മുന്നോട്ട് നീങ്ങുമ്പോഴാണ് വർഗ്ഗീസേട്ടൻ എന്റടുത്ത് വന്നിരുന്ന് ഒരു സ്വകാര്യം പറഞ്ഞത്.
“എടാ... നീ വരുന്നേനു മുൻപ് ഇവിടെ ഒരു രസോണ്ടായടാ....! ഞങ്ങള് ഇങ്ങനെ കൂടിയിരുന്നു വർത്തമാനം പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കായിരുന്നൂട്ടോടാ.... പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് അവസാനം ഒരോരുത്തരം കല്യാണം കഴിച്ച കഥകളിലേക്ക് കടന്നു. അപ്പേണ്ട് ഒരുത്തൻ എഴുന്നേറ്റ് അകത്തേക്ക് ഒറ്റ ഓട്ടം...!? ആളെ ഞാൻ ഇപ്പൊ പറയ്യൂല്ല... പിന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞു തരാം... ഹാ..ഹ..ഹ്... എന്താ സംഭവോന്നറിയ്യൊ....?”
ഞാൻ പറഞ്ഞു. “ഇല്ല്യ..”

വർഗ്ഗീസേട്ടൻ ഹാളിലാകെ ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചിട്ടു സ്വരം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
“സ്ത്രീധനം പോരാഞ്ഞെന്ന് പറഞ്ഞ്....”
അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും എനിക്കു ആളെ പിടി കിട്ടി. ആളിന്റെ പേരു ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“അവൻ തന്നെ... എടാ.. നിനക്കറിയാർന്നോ ആ കാര്യം...?”
“ഇതു ഞാൻ മുൻപെ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. നൂറ്റൊന്നു പവൻ കൊടുക്കാമെന്നു പറഞ്ഞിട്ടും സമ്മതിക്കാതെ ഒരു അമ്പാസ്സിഡർ കാറു കൂടി വേണമെന്നു പറഞ്ഞു വാശി പിടിച്ച കഥയല്ലെ...?”
“എടാ നീ ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്ക്യേ... അവനെന്തു പണീണ്ടായിട്ടാടാ....”
“അതു പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമുണ്ടൊ ന്റെ വർഗ്ഗീസേട്ടാ.... ഇവിടെ എന്തു ചെയ്യുന്നുവെന്ന് ആരെങ്കിലും നേരെ ചൊവ്വെ തിരക്കുന്നുണ്ടൊ... ഗൾഫെന്നു കേട്ടാൽ പിന്നെ ഇതിൽ‌പ്പരം ഒരു ബന്ധം കിട്ടാനില്ലാന്നു കരുതുന്ന പെണ്ണുങ്ങളും കുടുംബക്കാരും.. അപ്പൊപ്പിന്നെ അവനെപ്പോലുള്ളവരുടെ അത്യാഗ്രഹങ്ങളും കൂടും...!!”
“ആ കാലമൊക്കെ പോയെടാ മോനേ.... ഇപ്പോ ആരിരിക്കുന്നു അങ്ങനെയൊക്കെ കൊടുക്കാൻ.... സ്വർണ്ണത്തിനൊക്കെ വില ഓരോ ദിവസവും കൂടിക്കൊണ്ടിരിക്കാ....!”
“ഇപ്പൊഴും ആളുണ്ട് ചേട്ടാ... അതൊക്കെ നമ്മുടെ ശേഖരേട്ടനേയും സമീറിനേയും കണ്ടു പഠിക്കണം...!!”
“ഞാൻ ചോദിച്ചൂടാ ശേഖരനോട്.... അവൻ പറഞ്ഞതെന്താന്നൊ... എനിക്കങ്ങനെ പറയാൻ പറ്റിയ കഥകളൊന്നും ഇല്ല്യാന്നാ....”
“ശേഖരേട്ടൻ അതാരോടും പറയാറില്ല... വ്യക്തിപരമായ കാര്യങ്ങളൊക്കെ എന്തിനാ മറ്റുള്ളവരെ അറിയിക്കണേന്നു ചോദിക്കും...”
“എടാ നീ ഒന്നു പറയടാ.. ഒന്നു കേൾക്കട്ടെടാ...!”

വർഗ്ഗീസേട്ടൻ ഗ്ലാസ്സിൽ ബിയർ നിറച്ച് എന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
“എടാ നീയിതങ്ങട് പിടിപ്പിച്ചെ... പിടിക്കടാ.... ന്ന്ട്ട് നീയാ പറഞ്ഞെ...”
“ ഞാൻ പറയാം... പക്ഷെ, ശേഖരേട്ടൻ സമ്മതിക്കണം.... ശേഖരേട്ടന്റെ സമ്മതം വാങ്ങിയാൽ ഞാൻ പറയാം... "

വർഗ്ഗീസേട്ടൻ ഒരു ഗ്ലാസ്സിൽ നിറച്ച ബീയറുമായി ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ എഴുന്നേറ്റു. എന്നോട് ഏറുകണ്ണൊന്നടച്ച് കാട്ടി ഒറ്റപ്പോക്ക് അകത്തേക്ക്. ശേഖരേട്ടനെ ചാക്കിടാനാണെന്നു പറയേണ്ടല്ലൊ....

മൂപ്പിലാൻ ആരേയും മയക്കി ചാക്കിടാൻ മിടുക്കനാ..!!
എന്നാലും നമ്മൾക്ക് വർഗ്ഗീസേട്ടനോട് ഒരു ചെറിയ ദ്വേഷ്യം പോലും തോന്നുകയില്ല...!
അപൂർവ്വം ചില വ്യക്തിത്വങ്ങൾ ഇതു പോലെ നമ്മുടെ ജീവിത യാത്രയിൽ കണ്ടുമുട്ടിയെന്നു വരാം...! അത്തരക്കാരെ ഒരു പ്രാവശ്യം നാം പരിചയപ്പെട്ടാൽ മതി. പിന്നെ ആ മുഖം മനസ്സിൽ നിന്നും മായുകയില്ല..

ശേഖരെട്ടനെയും കൂട്ടിയാണ് വർഗ്ഗീസേട്ടൻ തിരിച്ചു വന്നത്. വന്നവഴി ശേഖരേട്ടൻ പറഞ്ഞു. “അല്ലെങ്കിലും മറ്റുള്ളവന്റെ പരദൂഷണം പറഞ്ഞു സമയം കളയണതാണല്ലൊ പ്രവാസികളുടെ എറ്റവും വലിയ വിനോദം. ഇനി ഞാനായിട്ട് മുടക്കം വരുത്തുന്നില്ല. ഇന്നിപ്പോ.. എന്നെത്തന്നെയാണ് കിട്ടിയതല്ലെ.. നടക്കട്ടെ... നടക്കട്ടെ....”
“നാളെ ഞാനില്ലാത്തപ്പൊ നീ എന്നെ കുറ്റം പറഞ്ഞോടാ...”
അതും പറഞ്ഞ് വർഗ്ഗീസേട്ടൻ വലിയ വായിൽ ചിരിച്ചു. അതിൽ ഞങ്ങൾക്കും പങ്കു ചേരാതിരിക്കാനായില്ല..
“ഓ.. നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് എന്തൊ പറയാനിരിക്കുന്നു..... കുറേ ‘തണ്ണിക്കഥ’യല്ലാതെ.....!”
“ഒന്നു പോ‍യെടാ...... ശവി...” വർഗ്ഗീസേട്ടൻ ശേഖരേട്ടന്റെ നേർക്ക് കൈ വീശി.
ശേഖരേട്ടൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്കു തന്നെ പോയി.

ഹാളിലെ ഊണുമേശക്ക് ചുറ്റുമിരുന്നാണ് ഈ കസർത്തുകളൊക്കെ. അപ്പുറത്ത് പുറത്തെക്കുള്ള വാതിലിനോട് ചേർന്നാണ് ടീവി വച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ അതും കാണാം. ചിലർ അതിൽ കണ്ണുംനട്ടിരിക്കുന്നു. നാട്ടുകാരനും സുഹൃത്തായ സമീറും തൊട്ടടുത്തു തന്നെ വന്നിരുന്നു. കാരണം ഈ കഥയിലെ ഒരു പ്രധാന കഥാപാത്രമാണ് മൂപ്പിലാൻ.

“ഇനി കല്യാണക്കഥ തുടങ്ങാം അല്ലെ.....?”
കഥയിലെ പോരായ്മകൾ തിരുത്താനാണ് സമീറ്.

ആ കാലത്ത് ഞാൻ ഗൾഫിൽ പോകാൻ തയ്യാറെടുത്ത് പുത്തൻ കുപ്പായവും തയ്പ്പിച്ച്, വടക്കോട്ടും നോക്കി ഇരുപ്പാണ്. കാരണം വിസ തരാമെന്നു പറഞ്ഞ് കാശും വാങ്ങി മുങ്ങിയ ഏജന്റെ അങ്ങു ഡൽഹിയിലെ ‘ഹോളിഫാമിലി’യിലെ ഒരു ലോഡ്ജിൽ ഇരുന്നാണ് തട്ടിപ്പു നടത്തുന്നത്.

ഇവൻ, സമീറ് അബൂദാബിയിൽ നിന്നും വന്നിട്ട് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞിരുന്നതേയുള്ളൂ. ശേഖരേട്ടനും ഈയാഴ്ച എത്തുമെന്ന് ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു. ശേഖരെട്ടൻ ഇത്തവണ വരുമ്പോൾ പെണ്ണു കെട്ടിയിട്ടേ പോകുന്നുള്ളൂന്ന് വീട്ടുകാരിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു. മാത്രമല്ല നേരത്തെ തന്നെ കൊള്ളാവുന്ന പെൺപിള്ളേരെയൊക്കെ കണ്ടു വക്കാനായി ഞങ്ങൾ വീട്ടുകാരോടൊപ്പം പോയി കുറേയെണ്ണത്തിനെ കണ്ടിരുന്നു. അഞ്ചാറെണ്ണത്തിനെ സെലക്ട് ചെയ്ത് വച്ചു.

ഇതിന്റെയൊക്കെ പുറകിൽ ഓരൊ മൂന്നാന്മാരും ഉണ്ട് കെട്ടൊ..
അവർ കാണിച്ചു തരുന്ന പെൺകുട്ടികളെന്നു പറഞ്ഞാൽ എന്തെങ്കിലും കാര്യമായി ‘തടയാനുള്ള’ സംവിധാനത്തിലൂടെ മാത്രമേ പോകുകയുള്ളു.

ശേഖരേട്ടൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു ‘എതെങ്കിലും വീട്ടിൽ ശ്രീധനത്തിന്റെ കാര്യം മിണ്ടിപ്പോയാൽ പിന്നെ ഞാനാ വീട്ടിൽ പെണ്ണു കാണാൻ പോകില്ലാന്ന്..’
അതാണ് ശേഖരേട്ടൻ....!
വിപ്ലവം തലക്കു പിടിച്ച് ചെങ്കൊടി ഏന്തി നടന്ന നാളുകളിൽ ഒരുപാട് ആദർശങ്ങൾ തലയിൽ ചുമന്നുകൊണ്ട് നടന്നിരുന്നു.
ശ്രീധനം വാങ്ങി കല്യാണം കഴിക്കില്ല.
പാവപ്പെട്ട വീട്ടിൽ നിന്നേ കെട്ടു.
അതും സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ളപ്പൊൾ മാത്രമെ ഒരു വിവാഹത്തെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കു. ആവുന്നതും ഒരു മിശ്രവിവാഹത്തിനു മുൻതൂക്കം കൊടുക്കും....
അങ്ങനെ.. അങ്ങനെ...!

ജാഥക്കും മതിലെഴുതാനും മുദ്രാവാക്യം വിളിക്കാനും മാത്രമായാൽ പോരല്ലൊ. വയറ്റുപ്പിഴപ്പിനും ഒരു വഴി കണ്ടെത്തണമല്ലൊ. അതിനു വഴി കാണാതായപ്പൊൾ വിപ്ലവം വിട്ടു. നാട്ടിൽ കിട്ടിയ പണിക്കൊന്നും ഒരു ജീവിതമാർഗ്ഗം കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതിനിടയിൽ ഇവൻ സമീറും ഗൾഫിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടതോടെയാണ് ഗൾഫെന്ന സ്വപ്നം പൂവണിയാൻ തുടങ്ങിയത്.
അപ്പോഴേക്കും പ്രായം മുപ്പതിലെത്തിയിരുന്നു.....!
കിട്ടിയത് സൌദിയിലാണ്....!
അവിടന്നുള്ള ആദ്യത്തെ വരവാണ്.

അതുകൊണ്ട് ശ്രീധനക്കാര്യം പറഞ്ഞാൽ അവിടെ പെണ്ണു കാണാൻ പോയില്ലെങ്കിലോയെന്നു ഭയന്ന് മുന്നാന്മാർ അക്കാര്യം മറച്ചു വക്കും. ചോദിക്കാതെ സ്ത്രീധനം തന്നതാണെന്ന് കരുതിക്കോളും. അതോടൊപ്പം തങ്ങളുടെ കാശ് കണക്കു പറഞ്ഞു വാങ്ങുകയും ചെയ്യാം. അതിനു പറ്റിയ വീടുകളിലെ ഞങ്ങളെ കൊണ്ടു പോയുള്ളു.

‘ധർമ്മക്കല്യാണം’ നടത്തിയാൽ ഞങ്ങൾക്കെന്തു കിട്ടാനെന്ന് ഒരുത്തൻ പറയുകയും ചെയ്തു.
ഞങ്ങൾക്കും വീട്ടുകാർക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ട അഞ്ചാറു കേസുകളുടെ അവസാന തീരുമാനം ചെറുക്കൻ വന്നു പരസ്പരം കണ്ടിട്ട് തീരുമാനിക്കട്ടെയെന്നു പറഞ്ഞ് പോന്നു.

ശേഖരേട്ടൻ വരുന്ന ദിവസം ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാർ എല്ലാവരും കൂടി ഒരു ജീപ്പ് വിളിച്ച് വിമാനത്താ‍വളത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. സൌദിയിൽ നിന്നും ബോബെ വഴിയാണ് വരുന്നത്. ശേഖരേട്ടനെ സ്വീകരിച്ച് മടങ്ങുമ്പോൾ പറഞ്ഞു.
“ആകെ ഒരു മാസത്തെ അവധിയേ കിട്ടിയുള്ളു. നാളെത്തന്നെ തിരിച്ചു പോകാനുള്ള ടിക്കറ്റ് ഒന്നു ഓക്കെ ആക്കണം. ബോംബെയിൽ നിന്നുള്ള ഫ്ലൈറ്റിനാണ് ബുദ്ധിമുട്ട്.. സമീറേ... താനത് ഏറ്റോണം...”
“ഓക്കെ... അക്കര്യം ഞാനേറ്റു..”
“താൻ എത്ര നാളുണ്ടെടൊ... ഇവിടെ...?”
“എനിക്കു രണ്ടു മാസമുണ്ട്....”

കുറേ പോന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരിടത്ത് വച്ച് സമീർ പറഞ്ഞു.
“ശേഖരേട്ടാ.. ദേ ഈ വഴിയെ കുറച്ചങ്ങട് ചെല്ലുമ്പോൾ ഒരു വീടുണ്ട്... ആ വീട്ടിലൊരു കിളിയുണ്ട്... ഞാൻ കണ്ടതിൽ ശേഖരേട്ടന് ഏറ്റവും യോജിച്ചത് അതായിരിക്കും...!!”
മറ്റൊരു കൂട്ടുകാരൻ ചോദിച്ചു.
“അതെങ്ങനെ നി ഒറ്റക്കു പോയി പെണ്ണു കണ്ടടാ സമീറെ....?”
“ഹാ..ഹാ... ഞാൻ ഒറ്റക്കു പൊയി കണ്ടതല്ല. ഇന്നലെ ഒരു സ്ഥലത്ത് വച്ച് അപ്രതിക്ഷിതമായി കണ്ടതാ.. ആ കിളിയെ കണ്ടതും എന്റെ മനസ്സിൽ ഓടിവന്ന മുഖം ശേഖരേട്ടന്റെയാ... നമ്മൾ കുറച്ചു ദിവസമായിട്ട് ശേഖരേട്ടനു പെണ്ണന്വേഷിച്ചു നടക്കായിരുന്നല്ലൊ. അതു കൊണ്ടാവും അങ്ങനെ തോന്നിയത്...”
“എന്നിട്ട് നീ ഞങ്ങളോടൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലൊ ഇതുവരെ...”
“ഞാൻ അനേഷിച്ചപ്പോൾ.... വേണ്ടന്നു തോന്നി....”
“അതെന്താ.. അങ്ങനെ തോന്നാൻ..”
“ഈ ശേഖരേട്ടൻ ‘ഗൾഫ് ശേഖരേട്ടനല്ലെ’ ഇപ്പോൾ...!? പഴയ ആദർശമൊക്കെ
എത്രമാത്രം കയ്യിലുണ്ടെന്നറിയില്ലല്ലൊ....”

അതു കേട്ടതും ശേഖരേട്ടൻ സമീറിനെ തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി.
“അല്ല ശേഖരേട്ടാ... അത്രക്ക് ചേരുന്ന പെണ്ണായതു കൊണ്ട് ഞാനതിന്റെ വിശദവിവരം അന്വേഷിച്ചിരുന്നു ഇന്നലെത്തന്നെ...”
“എന്താ വിവരം കേൾക്കട്ടെ...”
“അവർക്ക് ഇപ്പോൾ ഒരു കല്യാണം നടത്താനുള്ള സാഹചര്യമില്ല.”
“ബുദ്ധിമുട്ടെന്താ... ? പെണ്ണിനു പ്രായമായില്ലെ...?”
“അതൊക്കെ ആയി... ഒന്നു രണ്ടു കൊല്ലം കൂടി കഴിഞ്ഞിട്ടെ പറ്റുള്ളു..”

ആ സംഭാഷണം അവിടെ അവസാനിച്ചു.
അന്നു വൈകുന്നേരം ശേഖരേട്ടൻ നാടു കാണാനിറങ്ങി....
പത്തു മുപ്പതു കൊല്ലം ജിവിച്ച കവലക്ക് മാറ്റമൊന്നുമില്ല....
എന്നാലും ആദ്യമായിട്ട് കാണുന്ന ഒരു തോന്നലായിരുന്നു.....
പണ്ടു കണ്ടാൽ മിണ്ടാത്തവരോട് പോലും വലിയ സ്നേഹം തോന്നി. ആരേയും ഒഴിവാക്കിയില്ല. കേറിച്ചെന്നു പരിചയം പുതുക്കി.

മമ്മുദുക്കാന്റെ കടയിൽ സമീറിനെയും കൂട്ടി ചായ കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ നാളെ പെണ്ണു കാണാൻ പോകാനുള്ള ഒരു മൂന്നാമൻ അടുത്തെത്തി. മറ്റെന്നാൾ മുതൽ പെണ്ണു കാണൽ തുടങ്ങാമെന്നു തീരുമാനിച്ചു.

തിരിച്ചു പോരുന്ന വഴി സമീറിന്റടുത്ത് ആ പെൺകുട്ടിയൂടെ കാര്യം ചോദിച്ചു. എല്ലാം ഒന്നു കൂടി കേട്ടു കഴിഞ്ഞ ശേഖരേട്ടൻ പെട്ടെന്നു പറഞ്ഞു.
“നാളെ കാലത്ത് അവിടെ പോയി ആ പെൺകുട്ടിയെ ഒന്നു കണ്ടാലൊ..?”
സമിർ ശരിക്കും ഞെട്ടി.
“ങെ....! ഉറപ്പിച്ചൊ...?”
“ങൂം... എന്തായാലും നമുക്ക് പോയി ഒന്നു കാണാം....!”
“പക്ഷെ, പെണ്ണിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ... ഒരു കളിതമാശ ആക്കരുത്....”
“അതൊന്നുമില്ല... കാണാൻ പറ്റിയ ഒരു സന്ദർഭം നാളെ കാലത്തേക്ക് പറ്റുമെങ്കിൽ ശരിയാക്ക്...”
“ഓക്കെ... അത് ഞാൻ ഏർപ്പാട് ചെയ്യാം..”

പിറ്റെ ദിവസം കാലത്ത് തൊട്ടടുത്ത ഒന്നു രണ്ടു ബന്ധുക്കളോടൊപ്പം ഞങ്ങൾ ഒരു പറ്റം ജീപ്പിൽ പുറപ്പെട്ടു. ഒരു ഓട്ടൊറിക്ഷ പോലും പോകാൻ മടിക്കുന്ന പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ് കുണ്ടും കുഴിയുമായ വീതി കുറഞ്ഞ വഴിയിൽ ജീപ്പ് ഇട്ടിട്ട്, കുറച്ചിട ഞങ്ങൾ നടന്നു.

ഒരു കൊച്ചു ഓടു മേഞ്ഞ വീടായിരുന്നു.
ചുറ്റുവട്ടത്തും വാർക്ക കെട്ടിടങ്ങൾ...
മതിലിനു പകരം ഓലയും മുള്ളും വച്ചു കെട്ടി മറച്ച വേലിയുടെ നടുക്കായി ഒരു ചെറിയ പടി (ഗേറ്റ്).
മുളംകോലായിരുന്നു പടിയായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്....
മുകളിലത്തെ പടി ഒരു വശത്തേക്ക് നീക്കി വച്ചാൽ കവച്ചു കടക്കാം...
ഞങ്ങൾ മുറ്റത്തേക്ക് കടന്നു....

മുറ്റം നിറയെ ചെടിച്ചട്ടിയിൽ വളരുന്നതും അല്ലാത്തതുമായ ചെടികളും നിറയെ പൂക്കളും.
കൂടാതെ നല്ല പൊക്കമുള്ള തെങ്ങുകളും അടയ്ക്കാമരങ്ങളും വീടിനു ഭീഷണീയായി നിൽക്കുന്നു...
പിന്നെ മാവ്, പ്ലാവ് മുതലായവ.

ഞങ്ങളെ വീട്ടിനകത്തേക്ക് ക്ഷണിക്കപ്പെട്ടു. ഒരു കുഞ്ഞിറയം. അതു കഴിഞ്ഞ് കുഞ്ഞു സ്വീകരണമുറി. ഞങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും ഇരിക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും കഷ്ടിച്ച് ഇരുന്നു. ചായ കുടിച്ചിരിക്കുമ്പൊഴാണ് പെണ്ണിനെ കാണിച്ചത്.

പാവാടയും ബ്ലൌസ്സുമായിരുന്നു വേഷം....
ഒരു കുഞ്ഞു പെണ്ണിനെപ്പോലെ തോന്നി.......
ശേഖരേട്ടന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി....!
സമീറിന്റെ കണക്കു കൂട്ടൽ എത്ര ശരിയായിരുന്നുവെന്ന് ഒരു നിമിഷം ഓർത്തു.

കൊച്ചു പെണ്ണിനെപ്പോലെ തോന്നിയതുകൊണ്ട് ഒന്നു സാരി ഉടുത്തു കാണാൻ ബന്ധുക്കളിൽ ഒരാൾ ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
സാരി ഉടുത്ത് ഒന്നു കൂടി ഞങ്ങളുടെ മുൻപിൽ വന്നു നിന്നു....!
ഇപ്പോഴാ ഒരു പെണ്ണായതെന്നു തോന്നി.....

പെൺകുട്ടി അകത്തെക്കു പോയതിന്റെ പിറകെ എല്ലാവരും ശേഖരേട്ടന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി. എല്ലാവരും കൺപുരികം മുകളിലെക്ക് വെട്ടിച്ചു ചോദിച്ചു മൂകമായി ‘എങ്ങനെണ്ട്...?’
ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും മുറ്റത്തിറങ്ങി നിന്നു കുശുകുശുത്തു....!
അവസാന തീരുമാനപ്രകാരം ശേഖരേട്ടന്റെ ബന്ധു പറഞ്ഞു.
“ഞങ്ങൾക്കിഷ്ടമായി.... നിങ്ങളുടെ തിരുമാനം എത്രയും പെട്ടെന്ന് അറിയിക്കണം... പറ്റുമെങ്കിൽ നാളെത്തന്നെ.. കാരണം അവനു ലീവു കുറവാണ്...”

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ സന്തോഷത്തോടെ തിരിച്ചുപോരാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ അകത്തു നിന്നും മറുപടി വന്നു.
“നാളേക്കാക്കണ്ട... ഇപ്പൊത്തന്നെ പറയാം.. ഞങ്ങൾക്കിഷ്ടായി...!!!’
എല്ലാവരേടേയും മുഖത്ത് പൂർണ്ണചന്ദ്രൻ തിളങ്ങി.....!!
അതു കേട്ടതും ബന്ധു ഉടനെ തന്നെ പറഞ്ഞു.
“എങ്കിൽ നാളെത്തന്നെ നിങ്ങൾ വേണ്ടപ്പെട്ടവരൊക്കെകൂടി അങ്ങോട്ടു വരൂ... അവിടെ വച്ച് തിരുമാനിക്കാം ബാക്കി...”
“ഇത്ര പെട്ടെന്നായാലെങ്ങനാ.. ഞങ്ങൾ ഒന്നും കരുതിയിട്ടില്ലിതുവരെ. അടുത്ത വരവിനു പോരെ കല്യാണം.... അപ്പൊഴേക്കും ഞങ്ങൾ റെഡിയാക്കാം....”

ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഇറക്കിവിടാനുള്ള ബദ്ധപ്പാട് ആ വാക്കുകളിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ബന്ധു പറഞ്ഞു.
 “ഞങ്ങൾക്ക് സമയം കളയാനില്ല.. മറ്റൊന്നും ഞങ്ങൾ ചോദിച്ചില്ലല്ലൊ... പിന്നെന്താ...?”
“എന്നാലും ഒരു പെണ്ണിനെ ഇറക്കിവിടുമ്പോൾ വെറും കയ്യോടെ എങ്ങനാ...?”
“അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ കയ്യിലുള്ളത് എന്താന്ന്വച്ചാ അതു കൊടുത്താൽ മതി...!!”
“അതാ ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞത്.... ഒരു കൊല്ലം കൂടി കഴിഞ്ഞിട്ടാണെങ്കിൽ.... അപ്പൊ.. ഒന്നു വരാൻ പറ്റില്ലെ....?”
ആ ചോദ്യം ശേഖരേട്ടന്റെ നേരെയായിരുന്നു..

അടുത്തു നിന്ന ഞാൻ ശേഖരേട്ടന്റെ ചെവിയിൽ മന്ത്രിച്ചു.
‘ ആ പരിപാടി വേണ്ട.... അപ്പൊഴേക്കും വയസ്സ് മുപ്പത്തഞ്ചാവും... മൂക്കിൽ പല്ലും വരും.....!!’
ശേഖരേട്ടൻ പറഞ്ഞു.
“പോയാൽ പിന്നെ രണ്ടു വർഷം കഴിയാതെ വരാൻ പറ്റില്ല....”
ബന്ധു പറഞ്ഞു.
“എന്തായാലും നിങ്ങൾ നാളെ അങ്ങോട്ടു വരൂ... ബാക്കി അവിടെ വച്ച് തിരുമാനിക്കാം...”
അതു സമ്മതമെന്ന നിലയിൽ പിന്നെ ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഞങ്ങൾ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.

പിറ്റെ ദിവസം അവർ വന്നു.
സ്ത്രീധനമൊന്നും ആവശ്യപ്പെടാത്തതു കൊണ്ട് കാര്യമായ തർക്കങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.
തൊട്ടടുത്ത മുഹൂർത്തത്തിൽ തന്നെ വിവാഹം നടത്താൻ തിരുമാനിച്ചു.
തിയതി നാളെ കുറിച്ചയക്കാമെന്നു പെൺ വീട്ടുകാരുടെ ഒരു കാർന്നോർ ഏറ്റു.
അതോടൊപ്പം വിരുന്നു പോലുള്ള പരിപാടികൾ സമയ ലാഭത്തിനായി വേണ്ടന്നു വച്ചു.
തൊട്ടടുത്ത ദിവസം തന്നെ തീയതിയുമായി ആളു വന്നു.
ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞുള്ള ശുഭമുഹൂർത്തം...!!

ഇതിനിടയിൽ മൂന്നാന്മാർ ബഹളം തുടങ്ങി...!
“നിങ്ങൾ കെട്ടണ്ട.... ഒന്നു വന്നു കണ്ടിട്ടു പോ... ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലാന്നു ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞോളാം.”
അതിനൊന്നും ശേഖരേട്ടൻ നിന്നു കൊടുത്തില്ല.....
മറ്റൊരു പെണ്ണൂ കാണലിനു ശേഖരേട്ടൻ പോയില്ല......
വെറൂതെ ഒരു പെണ്ണിന്റെ മനസ്സു വേദനിപ്പിക്കാൻ ശേഖരേട്ടനാവില്ല.
അവർക്ക് വേണമെങ്കിൽ ചായക്കാശു കൊടുത്തു വിടാം.
അപ്പൊഴത്തെ ദ്വേഷ്യത്തിൽ അതിനൊന്നും നിൽക്കാതെ അവർ സ്ഥലം വിട്ടു.

പിറ്റെ ദിവസം കാലത്ത് മുതൽ വിവാഹത്തിന്റെ ക്ഷണം ആരംഭിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചിരുന്നതാണ്.
പക്ഷെ, അന്നു കാലത്ത് കിട്ടിയ വാർത്ത സകലരേയും ഞെട്ടിച്ചു കളഞ്ഞു.... !!?
“ഈ കല്യാണത്തിനു പെണ്ണിനു സമ്മതമല്ലത്രേ...!!?”

വിവരമറിഞ്ഞ് ഞങ്ങളെല്ലാം ശേഖരേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ കൂടി.
‘അന്ന് ഇഷ്ടപ്പെട്ടെന്നു പറഞ്ഞതാണല്ലൊ....!’
‘ശ്രീധനമൊന്നും നമ്മൾ ചോദിച്ചിട്ടില്ലല്ലൊ...!!’
‘ഇനി ആരെങ്കിലും നമ്മൾക്കിട്ട് പാര പണിതോ...?!’
‘ചിലപ്പോൾ മൂന്നാന്മാർ ആരെങ്കിലും....!!?’

ബാക്കി അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ....