കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റിൽ നിന്നും......
ഞാൻ കണ്ണുമിഴിച്ച് നടന്നു പോകുന്ന ബോസ്സിനെ നോക്കി നിന്നു....!
തൊഴുകയ്യോടെ....!
ആശ്ചര്യത്തൊടെ...!!
വിശ്വസിക്കാനാവാതെ......!!!
കണ്ണുകൾ എന്തേ നീരണിയുന്നു....?
“ദൈവമേ... ശാന്തിക്കാരന്റെ പ്രവചനം സത്യമാകുകയാണൊ....
തുടരുന്നു....
വീട്ടുകാർ തന്നെ പാരയാവുന്നു....
ഫ്ലാറ്റ് എടുത്തിട്ട് വീട്ടിലറിയിച്ചാൽ മതിയല്ലൊ. ആരോടും അത് പറയാൻ പോയില്ല. അറിഞ്ഞാൽ, ചിലവു ചെയ്യാൻ ഒരു കാരണം കാത്തിരിക്കുന്ന വർഗ്ഗീസേട്ടൻ അപ്പൊഴേ ബഹളം തുടങ്ങും. തൊട്ടടുത്തുള്ള കെട്ടിടങ്ങളിലൊന്നും ഫ്ലാറ്റ് ഒഴിവില്ല. സ്വന്തമായി വണ്ടിയില്ലാത്തവർ ജോലി ചെയ്യുന്നതിനു തൊട്ടടുത്തു തന്നെ ഫ്ലാറ്റ് എടുക്കുന്നതായിരിക്കും ഉചിതം. എന്തെങ്കിലും ഒരാവശ്യം വന്നാൽ പെട്ടെന്ന് ഓടി എത്താമല്ലൊ. ഒരിടത്തും സിംഗിൾ റൂം ഫ്ലാറ്റ് ഒഴിവില്ല.
ദിവസങ്ങൾ നീങ്ങവെ ഒരു കാര്യം ബോദ്ധ്യമായി. ഇതത്ര എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല. എങ്കിലും അന്വേഷണം തുടർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. അതിനിടക്കാണ് മറ്റൊരു മണ്ടത്തരം ഞാൻ കാട്ടിക്കൂട്ടിയത്. കുടുംബത്തെ കൊണ്ടു വരാനുള്ള സന്തോഷത്തിൽ പ്രാഥമികമായി ചെയ്യേണ്ട പല കാര്യങ്ങളും വിട്ടു പോയി.
അതും ബോസ്സിന്റെ ചോദ്യമാണ് എന്റെ മണ്ടത്തരം വെളിപ്പെടുത്തിയത്. ഒരു ദിവസം കാലത്ത് ബോസ്സ് ചോദിച്ചു.
“ഫ്ലാറ്റ് നോക്കിയോ എവിടെങ്കിലും.... ?”
“ഇല്ല ബോസ്സ്... ഒരിടത്തും ഒഴിവില്ല...”
“സാരമില്ല.. നീ അന്വേഷിച്ചു കൊണ്ടിരിക്ക്.. അതോടൊപ്പം അവരുടെ പാസ്പ്പോർട്ടിന്റെ കോപ്പി താ.. വിസ കിട്ടുന്നതിനു കുറച്ച് താമസം പിടിക്കും. വിസ അടിക്കുമ്പോഴേക്കും നിനക്ക് വീടും കണ്ടെത്താം...!”
അപ്പൊഴാണ് അവർക്ക് ഇനിയും പാസ്പ്പോർട്ട് എടുത്തിട്ടില്ലല്ലൊന്ന് ഓർത്തത്...!
ഗൾഫിൽ കുടുംബത്തെ കൊണ്ടുപോകാൻ ഒരിക്കലും കഴിയില്ലെന്നുള്ള ധാരണയിലായിരുന്നു അത്. വെറുതെ എന്തിന് അതിനു വേണ്ടി കാശു കളയണം. തന്നെയുമല്ല മോൻ മൂന്നാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുകയാണ്. അവന്റെ പരീക്ഷ കഴിയാതെ ഇവിടെ ചേർക്കാനുമാവില്ല. ഇതൊന്നും ചിന്തിക്കാതെയാണ് ഞാൻ അവർക്കായി ഫ്ലാറ്റ് അന്വേഷിച്ചു നടക്കുന്നത്....
ബോസ്സിന്റെ മുൻപിൽ വച്ചു തന്നെ ഞാൻ എന്റെ തന്നെ തലക്കിട്ട് കിഴുക്കി. അതു കണ്ട് ബോസ്സ് ചോദിച്ചു.
“ങൂം.. എന്തു പറ്റി....?”
“അവരുടെ പാസ്പ്പോർട്ട് ഇതുവരെ എടുത്തിട്ടില്ല.....”
എന്റെ മണ്ടത്തരം കേട്ട് ബോസ്സ് വലിയ വായിൽ ചിരിക്കാതിരിക്കുന്നതെങ്ങനെ....
എല്ലാം റെഡിയാക്കി ടിക്കറ്റുൾപ്പടെ പോസ്റ്റിൽ അയച്ചിട്ട് ‘അടുത്താഴ്ച അമ്മേം മോനും കൂടി ഇങ്ങു കേറിപ്പോരെ’ന്നു പറഞ്ഞ് പെങ്കൊച്ചിനെ ഒന്നമ്പരപ്പിക്കാമെന്ന് കരുതിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.
ഒന്നും നടന്നില്ല. പാസ്പ്പോർട്ട് എടുക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതെന്തിനെന്നായി ചോദ്യം. എല്ലാം വള്ളി പുള്ളി പറേപ്പിച്ചിട്ടേ മുപ്പിലാത്തി നിറുത്തിയുള്ളു. രണ്ടു മൂന്നു മാസം കഴിയാതെയൊന്നും അന്ന് പാസ്പ്പോർട്ട് കിട്ടുകയില്ല. മോന്റെ പരീക്ഷ കഴിയാൻ ഇനിയും മൂന്നാലു മാസം കൂടിയുണ്ട്.
വീടന്വേഷണം മന്ദഗതിയിലാക്കി. എങ്കിലും പരിചയക്കാരോടൊക്കെ പറഞ്ഞു വച്ചു. അതിലെന്റെ തൊട്ടടുത്ത് കുടുംബമായി താമസിക്കുന്ന സുഹൃത്തിനെയും കണ്ടു കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു. വീടിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹം സഹായിക്കാമെന്നേറ്റു. പിറ്റെ ദിവസം അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
“നാട്ടിൽ സ്കൂൾ പൂട്ടിയിട്ടല്ലെ അവരെ കൊണ്ടുവരുന്നുള്ളു...”
“അതെ.. മോന്റെ ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞിട്ടേ പറ്റുള്ളു...”
“അങ്ങനെയെങ്കിൽ എന്റെ ഫ്ലാറ്റ് ഞാൻ തൽക്കാലം വിട്ടു തരാം. ആ സമയത്ത് ഞങ്ങൾ മൂന്നു മാസത്തെക്ക് നാട്ടിൽ പോകുകയാണ്. അതു കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ മാത്രമെ വരികയുള്ളു. കുടുംബം വരാൻ പിന്നെയും വൈകും. അതു വരെ നിങ്ങൾക്ക് അവിടെ താമസിക്കാം..!”
“എങ്കിൽ വളരെ സൌകര്യമാവും... എന്റെ തൊട്ടടുത്തു തന്നെയല്ലെയിത്...”
പിന്നെ ഞങ്ങൾ കാര്യങ്ങളെല്ലാം സംസാരിച്ചുറപ്പിച്ചു.
മൂന്നു മാസം പൂട്ടിയിട്ടിട്ടു നാട്ടിൽ പോയാലും വാടക കൊടുത്തിട്ടു പോകേണ്ടി വരും. ഒന്നിച്ച് അത്രയും തുക കണ്ടെത്തണ്ടല്ലൊ. വാടകയും കറണ്ടു ബില്ലും മറ്റും ഞാനടച്ചു കൊള്ളാമെന്നേറ്റു. അങ്ങനെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ കാര്യം ശരിയായി ഒട്ടും ബുദ്ധിമുട്ടില്ലാതെ....!!
ഫ്ലാറ്റ് ഒഴിവു വരുന്ന സമയവും, പാസ്പോർട്ട് കിട്ടാനുള്ള കാലതാമസവും, മോന്റെ പരീക്ഷ കഴിയാനുള്ള കാലയളവും എല്ലാം ഒരു പോലെ ഒത്തുവന്നു....!
തികച്ചും അപ്രതീക്ഷിതം...!!
ശരിക്കും ഭാഗ്യം എന്നു പറയുന്നത് ഇതല്ലെ...!
ആ കാലയളവിലാണ്, ഹരി പെട്ടെന്നെടുത്തൊരു തീരുമാനപ്രകാരം നാട്ടിലേക്ക് പോയത്. ഹരി ഞങ്ങളൂടെ ഫ്ലാറ്റിൽ വന്നിട്ട് ഒന്നൊന്നര കൊല്ലമേ ആയിട്ടുള്ളു. അതിനു മുൻപ് കുവൈറ്റിലും, ദുബായിലും മറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു. അന്ന് പെണ്ണൊന്നും കെട്ടിയിരുന്നില്ല. ഹരിയുടെ മൂത്ത ചേച്ചിയുടെ കല്യാണം അഛനായിട്ടു തന്നെ നടത്തിക്കൊടുത്തിരുന്നു. ബാക്കിയുള്ള രണ്ടു പെങ്ങന്മാരുടെ ചുമതല അഛന്റെ മരണ ശേഷം ഹരിയുടെ ചുമലിലായത് സ്വാഭവികം. അതെല്ലാം സന്തോഷപൂർവ്വം തന്നെ ഏറ്റെടുക്കുക മാത്രമല്ല നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ കെട്ടിച്ചു വിടുകയും ചെയ്തു. അതിനായി പണം തികയാതെ വന്നപ്പോൾ തറവാടും അതിരുന്ന സ്ഥലവും ഇളയ സഹോദരിക്ക് വിവാഹ സമ്മാനമായി നൽകി. അമ്മ ഇളയ മകളോടൊപ്പം തറവാട്ടിൽ തന്നെ താമസിച്ചു. പിന്നെയും വർഷങ്ങളുടെ അദ്ധ്വാനം കൊണ്ട് അഞ്ചെട്ടു സെന്റ് സ്ഥലവും ഒരു പഴയ വീടും ആ നാട്ടിൽ തന്നെ വിലക്കു വാങ്ങി.
പിന്നെയാണ് വിവാഹിതനാവുന്നത്. വിവാഹത്തിന് സഹോദരിമാർക്കൊന്നും അത്ര സമ്മതമല്ലായിരുന്നു. ഓരോ പെണ്ണു കാണൽ കഴിയുമ്പോഴും ധാരാളം കുറ്റങ്ങൾ അവർ നിരത്തി വക്കും. അവസാനം ഒരെണ്ണത്തിനെ അമ്മയുടെ സമ്മതത്തോടെ സ്വന്തമാക്കി. സഹോദരിമാരേക്കാൾ വിദ്യാഭ്യാസമുണ്ടായിരുന്നു പെണ്ണിന്. താമസിയാതെ ഹരി അഛനുമായി. പിന്നെയാണ് ബഹ്റീനിലേക്കു വരുന്നത്.
ബാങ്കിൽ നിന്നും വായ്പ്പയെടുത്ത് ഒരു കൊച്ചു വീടു പണിതു. ആ സ്ഥലം വാങ്ങിച്ചപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന പഴയ വീടിന്റെ മുൻപിലായിട്ടാണ് പുതിയ വീട് പണിതത്. പഴയ വീട് പൊളിച്ചു കളഞ്ഞില്ല. വാടകക്ക് കൊടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞാൽ അതും ഒരു വരുമാനമാവുമല്ലോന്ന് കരുതി. പുതിയ വീടിന്റെ ഐശ്വര്യമെന്നോണം ഭാര്യക്ക് ഒരു സർക്കാർ സ്ഥാപനത്തിൽ പീയെസ്സി വഴി കൊള്ളാവുന്നൊരു ജോലിയും കിട്ടി.
ഹരിയുടെ മൂത്ത ചേച്ചിയുടെ പെണ്മക്കളെ രണ്ടു പേരേയും കെട്ടിച്ചു വിട്ടപ്പോഴേക്കും അവരുടെ വീടും പറമ്പും നഷ്ടമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. കിടപ്പാടമില്ലാതെ വാടകവീട്ടിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ചേച്ചിയെയും ചേട്ടനേയും വിളിച്ച് തന്റെ പഴയ വീട്ടിൽ താമസിപ്പിച്ചു. താൻ നാട്ടിലില്ലാത്തപ്പോൾ ഒറ്റക്കു കഴിയുന്ന ഭാര്യക്കും മോനും അവർ ഒരു തുണയാവുമല്ലോന്ന് കരുതി.
അവരുടെ തൊട്ടയൽവക്കത്ത് ഒരാൾ വാടകക്ക് താമസിച്ചിരുന്നു. അയാളോടൊപ്പം മോൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അയാളുടെ ഭാര്യ മരിച്ചു പോയിരുന്നു. ഹരിയുടെ മോനോടൊപ്പം ഒരുമിച്ച് സ്കൂളിൽ പോകുകയും ഒരേ ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അയാൾ ജോലികഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ എട്ടു മണിയെങ്കിലും ആവും. ഹരിയുടെ ഭാര്യ ജോലി കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ ആറുമണി കഴിയും. കുട്ടികൾ സ്കൂൾ വിട്ടു വന്നാൽ ഹരിയുടെ വീട്ടിൽ കളിച്ചു നടക്കും. കുട്ടികൾ വിശക്കുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മാത്രമേ തൊട്ടു പുറകിൽ താമസിക്കുന്ന ഹരിയുടെ ചേച്ചി എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കുകയുള്ളു. അല്ലെങ്കിൽ അവരെ തിരിഞ്ഞു നോക്കില്ല.
പിന്നെ ഹരിയുടെ ഭാര്യ ജോലി കഴിഞ്ഞ് വരണം അവരെ കുളിപ്പിക്കാനും ഭക്ഷണം കൊടുക്കാനും ഹോം വർക്കുകൾ ചെയ്യിക്കാനും. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ടേ അയൽവക്കത്തെ താമസക്കാരൻ വീട്ടിലെത്താറുള്ളു. സ്വൽപ്പം പിമ്പിരി ആയിട്ടേ പുള്ളി വീട്ടിലെത്തു. എന്നും അത് പതിവാണ്. തന്റെ മകളെ കാണുമ്പോൾ അയാൾക്ക് ഭാര്യയെ ഓർമ്മ വരും. മകളുടെ ജനനത്തോടെ മരണമടയുകയായിരുന്നു അവർ.
പിന്നീട് മകൾ മാത്രമായി അയാളുടെ ലോകം. മറ്റൊരു വിവാഹത്തെക്കുറിച്ച് അയാൾ ചിന്തിച്ചില്ല. അഞ്ചാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന മകളെ കാണുമ്പോൾ വെള്ളത്തിന്റെ പുറത്ത് അയാൾക്ക് സങ്കടം വരും. അത് സ്വൽപ്പം ശബ്ദത്തിൽ തന്നെ പുറത്തു വരും.
“എടീ നിന്റമ്മ എന്നെ ചതിച്ചില്ലെ...? എന്നെ തനിച്ചാക്കിയിട്ട് അവൾ രക്ഷപ്പെട്ടില്ലേ...”
അതു കേട്ട് മകൾ പറയും.
“അപ്പൊ ഞാനില്ലേ അഛന്...”
“നീയവിടെ മിണ്ടാതിരുന്ന് പഠിച്ചോ പെണ്ണെ... എന്നോട് തർക്കുത്തരമൊന്നും പറയണ്ട.... അതെങ്ങനെ അവക്കടെ അല്ലെ സന്തതി... നന്ദിയില്ലാത്തവൾ... ”
ചെറുപ്പം മുതലേ അഛന്റെ മടിയിൽ കിടന്ന് ഇതെല്ലാം കേട്ട് ഉറങ്ങുന്ന മോൾക്ക്, ഇപ്പം ഉറക്കം വരണമെങ്കിൽ അഛന്റെ രണ്ടു ചീത്ത കേൾക്കണം. ഉറങ്ങാനായി അഛന്റെ മടിയിൽ കിടക്കുമ്പൊൾ മോൾ പറയും.
“ അഛാ.. എനിക്കൊന്നുറങ്ങണം....”
“അതിനെന്താ നീ ഉറങ്ങിക്കൊ... അഛന്റെ മടീലല്ലെ കിടക്കണെ....?”
“അഛന്റെ പാട്ടു കേൾക്കണില്ല.....”
“ഓ.. നിനക്കിനി പാട്ട്... ഉണ്ണി വാവാവോ.....”
“ആ പാട്ടല്ല... അഛൻ അമ്മേ പറയണ പാട്ടില്ലെ.. അതാ...!!”
“എടീ.. നീയെന്നെ ഒറ്റക്കിട്ടിട്ട് പോയില്ലെ... ഈ മോളെ നീ ആരെ ഏൽപ്പിച്ചിട്ടാടീ പോയത്... നിർഭാഗ്യവതി ആയിപ്പോയില്ലേടീ നമ്മ്ടെ മോൾ..!”
പിന്നെ വലിയ താമസമുണ്ടാകില്ല, മോൾ ഉറങ്ങാൻ.. അയാൾ പിന്നെയും ഭാര്യയെ കുറ്റം പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞങ്ങിനിരിക്കും
രാത്രിയിലെ ഈ ചീത്ത പറച്ചിൽ അടുത്തു താമസക്കാരായ ഹരിയുടെ കുടുംബവും മറ്റും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരാരും അത് കാര്യമായെടുത്തില്ലെന്നു മാത്രമല്ല അയാളുടെ അവസ്ഥയിൽ സഹതാപവുമായിരുന്നു. ഹരിയുടെ ചേച്ചിക്ക് അതു പിടിച്ചില്ല. ഇയാളെ ഒന്നു നിലക്കു നിറുത്താൻ തന്നെ അവർ തിരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ അയാളുമായി അവർ എന്നും ഒച്ചപ്പാടും ബഹളവുമായി. കേൾക്കാതായപ്പോൾ അവർ പോലീസ്റ്റേഷനിൽ പരാതി കോടുത്തു.
പോലീസ് വന്നന്വേഷിച്ചു. അയൽവക്കക്കാരെല്ലാം അയാളെക്കുറിച്ച് മോശമായി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. കൂട്ടത്തിൽ ഹരിയുടെ ഭാര്യയോടും ചോദിച്ചു. അവർ പറഞ്ഞു.
“ഞങ്ങൾക്ക് അയാളോട് വഴക്കൊന്നുമില്ല. ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു ശല്യവും അയാൾ ഉണ്ടാക്കുന്നില്ല. രാത്രിയിൽ അയാൾ ഇത്തിരി ഉറക്കെ സംസാരിക്കുന്നുവെന്നുള്ളത് ശരിയാ....”
പോലീസുകാരൻ രണ്ടു കൂട്ടരോടും കുഴപ്പമുണ്ടാക്കരുതെന്ന് പറഞ്ഞ് പോയി. കേസ് ഒന്നും എടുത്തില്ല.
പോലീസ്സുകാരൻ പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ചേച്ചിയുടെ സ്വഭാവം മാറി. ഹരിയുടെ ഭാര്യ അയാൾക്ക് നല്ല സർട്ടിഫിക്ക്റ്റ് കൊടുത്ത് സംസാരിച്ചതിന് അവർ തമ്മിൽ വഴക്കായി. നിന്നെ ഞാൻ കാണിച്ചു തരാമെന്നു പറഞ്ഞ് ചേച്ചി പിൻവാങ്ങി.
രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നാട്ടിലുള്ളവർ ഹരിയുടെ ഭാര്യയേയും അയാളേയും ചേർത്ത് കഥകളുണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇതിന്റെ ഉറവിടം അന്വേഷിച്ചെത്തിയവർക്ക് വളരെ വ്യക്തമായി മനസ്സിലായി, എല്ലാം സ്വന്തം ചേച്ചിയുടെ വക്രബുദ്ധിയായിരുന്നുവെന്ന്.
ഹരിയുടെ ഭാര്യയുടെ കാതിലും അതെത്തി. അതറിഞ്ഞതോടെ ആ പാവം തകർന്നു പോയി. ഹരിയും അതറിഞ്ഞ് വല്ലാതെ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. ചേച്ചിയോട് എത്രയും പെട്ടെന്ന് വീടൊഴിഞ്ഞു തരാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
നാട്ടുകാരുടെ മുൻപിൽ പോകാൻ കഴിയാതെ ഹരിയുടെ ഭാര്യ ജോലിയിൽ നിന്നും ലീവെടുത്ത് വീട്ടിനകത്തു തന്നെ ഇരുന്നു. ഹരി നാട്ടിലെത്താതെ ചേച്ചി വീട് മാറിത്തരില്ലെന്നു തിർത്തു പറഞ്ഞു. താൻ കാരണം ഒരു പെൺകുട്ടി ആത്മഹത്യയുടെ വക്കിലാണെന്ന തിരിച്ചറിഞ്ഞ താമസക്കാരൻ ആ മാസം തന്നെ തന്റെ മോളേയും കൂട്ടി ആ വീടൊഴിഞ്ഞു പോയി.
ഒരു ആത്മഹത്യയുടെ വക്കിൽ നിന്നും തന്റെ ഭാര്യയേ രക്ഷിക്കാൻ ഹരിക്ക് എത്രയും വേഗം നാട്ടിലെത്താതെ നിവൃത്തിയില്ലാതെ വന്നു. അവസാനം വന്ന ഭാര്യയുടെ വിളി അത്തരത്തിലായിരുന്നു.
“ഹര്യേട്ടാ... എനിക്കിതു സഹിക്കാൻ വയ്യ.... ! ഇനിയവിടെ നിൽക്കണ്ട... ഇന്നു തന്നെ അവിടന്ന് തിരിച്ചോളു... എന്റെ ജോലി കൊണ്ട് ഉള്ളതു പോലെ കഴിയാം. കടം അതെങ്ങനെയെങ്കിലും നമുക്ക് വീട്ടാം.... ഒരു ആത്മഹത്യയെക്കുറിച്ചാണ് ഞാൻ എപ്പോഴും ചിന്തിക്കുന്നത്....!! ”
അതു കേട്ട് ഹരി വിറച്ചു പൊയി....!
അങ്ങനെയാണ് എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് നാട്ടിലെത്താൻ തീരുമാനിച്ചത്.
പ്രവാസിക്ക് പാര പണിയുന്നത് അസൂയ മൂത്ത നാട്ടുകാരൊ അയൽവക്കക്കാരോ അല്ല...
സ്വന്തം വീട്ടുകാർ തന്നെ.....!!
ഹരി പിന്നെ തിരിച്ചു വരികയുണ്ടായില്ല.....
എല്ലാത്തിലും വിലയുള്ളതാണല്ലൊ ജീവിതം....
ബാക്കി അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ...